Historia powstania Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej wiąże się ściśle z pionierskim okresem organizowaniem życia naukowego na Dolnym Śląsku po wyzwoleniu. Twórcy i pracownicy późniejszego Wydziału, jako jedni z pierwszych znaleźli się w grupach odbudowujących Politechnikę. Jak wspominał prof. Andrzej Jellonek los Politechniki zależał m.in. od prof. Kazimierza Idaszewskiego, który nie dopuścił do wywiezienia ocalałych urządzeń oraz aparatury do Krakowa i Warszawy i przekazania budynków Uniwersytetowi Wrocławskiemu.

W roku szkolnym 1945/46 uruchomione zostały dwa wydziały: Mechaniczno-Elektrotechniczny oraz Budownictwa.

Początków Wydziału Elektroniki należy szukać na Wydziale Elektromechanicznym, z katedrami Radiotechniki i Teletechniki. Pracę dydaktyczną rozpoczęto w październiku 1945 r. pod kierownictwem dra inż. Andrzeja Jellonka i w styczniu 1946 r. - mgr inż. Zygmunta Szparkowskiego. Szybki wzrost liczby słuchaczy interesujących się radiotechniką i teletechniką przyczynił się do wydzielenia samodzielnego Wydziału Elektrycznego we wrześniu 1949 r., przy którym utworzono Oddział Telekomunikacyjny, z katedrami Radiotechniki i Teletechniki. Utworzenie Oddziału Telekomunikacyjnego sprzyjało napływowi pracowników naukowych z zewnątrz oraz spośród wychowanków Politechniki. W latach 1947-1949 przybyli kolejno: mgr inż. Zbigniew Żyszkowski, mgr inż. Marian Suski, mgr inż. Maria Miłkowska, mgr inż. Władysław Kavka.

1 października 1952 r. z Wydziału Elektrycznego wyodrębnił się Wydział Łączności, w skład którego wchodziło po reorganizacji jedenaście katedr. Prowadzono pięć kierunków studiów: technologiczny, łączności radiowej, miernictwa z kontrolą produkcji, automatyki oraz łączności przewodowej. W ramach tych kierunków istniały specjalizacje: techniki nadawczej, odbiorczej, miernictwa elektronowego, elektroniki, techniki łączenia, telemechaniki i automatyki, teletransmisji przewodowej, radiofonii przewodowej.

01 września 1966 r. Wydział Łączności został przemianowany na Wydział Elektroniki. Po kolejnych reorganizacjach, w okresie poprzedzającym powstanie instytutów (1968) Wydział Elektroniki składał się z następujących katedr: Katedra Elektroniki (1954); Katedra Konstrukcji Maszyn Cyfrowych (1963); Katedra Konstrukcji Mechanicznych (1954); Katedra Matematyki "B" (1966); Katedra Miernictwa Elektronowego (1953); Katedra Podstaw Telekomunikacji (1954); Katedra Radiotechniki (1963); Katedra Telemechaniki i Automatyki (1945); Katedra Teletechniki Łączeniowej (1952); Katedra Teletransmisji Przewodowej (1950); Katedra Urządzeń Teletransmisyjnych (1952).

W 1968 r. na Politechnice Wrocławskiej dokonano zmian struktur wydziałowych, z katedralnych na instytutowe. Na Wydziale Elektroniki powstały instytuty: Instytut Cybernetyki Technicznej (I-6), Instytut Metrologii Elektrycznej (I-21), Instytut Technologii Elektronowej (I-25), Instytut Telekomunikacji i Akustyki (I-28). W tym też roku Wydział przeprowadził się z siedziby przy ul. B. Prusa do budynków przy ul. Janiszewskiego - należał już wtedy do największych na uczelni i był jednym z trzech największych w kraju.

Od 1991 r. w życiu Uczelni zapoczątkowane zostały kolejne zmiany struktury zarządzania - od instytutowej do wydziałowej. Wydział stał się podstawową jednostką naukowo-dydaktyczną Uczelni, wzrosły kompetencje dziekana i rady wydziału. W 2002 r. Instytut Techniki Mikrosystemów i Fotoniki utworzył samodzielny wydział.

W ostatnich latach nastąpiły zmiany organizacyjne na wydziale powodujące przekształcenie instytutów w katedry. W chwili obecnej wydział składa się z 9 katedr:

• Katedra Metrologii Elektronicznej i Fotonicznej (K-1)
• Katedra Systemów i Sieci Komputerowych (K-2)
• Katedra Telekomunikacji i Teleinformatyki (K-3)
• Katedra Teorii Pola, Układów Elektronicznych i Optoelektroniki (K-4)
• Katedra Akustyki i Multimediów (K-5)
• Katedra Systemów Przetwarzania Sygnałów (K-6)
• Katedra Cybernetyki i Robotyki (K-7)
• Katedra Automatyki, Mechatroniki i Systemów Sterowania (K-8)
• Katedra Informatyki Technicznej (K-9)

Na Wydziale Elektroniki we Wrocławiu studiuje ponad 5 tys. studentów. Jest to obecnie największy wydział na Politechnice Wrocławskiej. Zatrudnia 450 osób, w tym 250 nauczycieli akademickich na studiach magisterskich i inżynierskich. Wydział ukończyło ponad 21 tys. absolwentów.

Największym atutem naszego Wydziału jest wysoko kwalifikowana kadra naukowa, wybitni profesorowie, doskonali adiunkci i asystenci. Daje to gwarancję zdobycia wysokich kwalifikacji zawodowych i naukowych.